VG samkvæmir sjálfum sér?

Eitt af því sem haft hefur verið upp til afbötunar VG er að þeir séu þó alltént samkvæmir sjálfum sér og það sé nú ekki vandamálið að vita hvar menn hafi þetta línulið sem sé sannarlega kostur. Menn þurfi með öðrum orðum ekki að velkjast í vafa að það sé alltaf sama tuggan sem frá þeim kemur.

Eins og ég hef bent á hér að framan hafa Vinstri-Grænir alveg einstakar áhyggjur af því um þessar mundir hvað Framsókn hafi, af hendi Sjálfstæðismanna, mætt eindreginni 111. meðferð á skepnum sem, eins og allri vita, ber vott um grimmt og guðlaust hjarta.

Svo makkar forsetinn ekki rétt heldur enda virðist sú illa Inga Bogga Solla hafa gert Geir út með skýlausa yfirlýsingu um að hún vildi ekki verða forsætisráðherra; að svo stöddu að minnsta kosti og þar með svipt forseta tækifæri á því að bjóða öllum formönnum flokkana í kaffi á Bessastöðum sem auðvitað hefði opnað augu hans (þ.e. forsetans) fyrir því að eðlilegast hefði verið að fá Ingu Boggu Sollu umboðið til að mynda vinstri stjórn með VG og Framsókn þar sem hún yrði forsætisráðherra. Allt annað væri brot á hefðum og móðgun við lýðræðið.

Liggur í augum uppi ekki satt? Þetta var í gær, 18. maí.

Í viðtali í Blaðinu hinn 15. maí, bls. 10, lét Steingrímur staðfasti eftirfarandi ummæli falla:

„Það er búið að hafna öðrum stjórnarflokknum rækilega. Á virkilega að bjóða fólki upp á það að Jón Sigurðsson og Jónína Bjartmarz verði áfram ráðherrar? Annað féll út af þingi og hitt náði ekki inn á þing. Er það lýðræðislegt?“

Ekki veit ég hvað maður á að segja um þetta í ljósi málflutningsins í gær en ég veit alveg hvað Ragnar Reykás mundi hafa sagt.

Nú geri ég mér ekki alveg fulla grein fyrir hvort Steingrímur Jóhann er að tala um sama Framsóknarflokkinn báða þessa daga en mér vitandi er bara til einn. Hvernig ætlar hann að tækla þetta netta vandamál, svona frá lýðræðslegu sjónarhorni? Vill hann endilega nota þessa fallkandidata til að byggja ríkisstjórnarsamstarf á? Eða var meiningin að halda formanni Framsóknarflokksins utan stjórnar?

Ma, ma, ma bara áttar sig ekki á þessu eins og Raggi Reykás hefði orðað það; það er greinilega engu að treysta lengur í þessum heimi.