Ólablogg

Í fyrradag var ég eitthvað að undra mig á hrópandi fjarveru varaformanns Samfylkingarinnar í stjórnarmyndunarviðræðum flokkanna. Reyndar hafa svo sem fleiri en ég rekið augun í þetta gat í forystusveitinni á mikilvægum tímum en nú hefur varaformaðurinn sjálfur stigið fram fyrir skjöldu og útlistað hvernig á þessu stendur á heimasíðu sinni.

Í ljósi þessara skrifa hans og með tilliti til væntanlegs stjórnarsamstarfs við þetta góða fólk allt saman ætla ég að hætta að nefna þetta; taka það gott og gilt sem Ágúst Ólafur segir þarna og láta kyrrt liggja. Auðvitað er það ekki mitt mál hvernig væntanlegur samstarfsflokkur raðar sínu fólki til verka.

Eitt af því sem haft hefur verið upp til afbötunar VG er að þeir séu þó alltént samkvæmir sjálfum sér og það sé nú ekki vandamálið að vita hvar menn hafi þetta línulið sem sé sannarlega kostur. Menn þurfi með öðrum orðum ekki að velkjast í vafa að það sé alltaf sama tuggan sem frá þeim kemur.

Eins og ég hef bent á hér að framan hafa Vinstri-Grænir alveg einstakar áhyggjur af því um þessar mundir hvað Framsókn hafi, af hendi Sjálfstæðismanna, mætt eindreginni 111. meðferð á skepnum sem, eins og allri vita, ber vott um grimmt og guðlaust hjarta.

Svo makkar forsetinn ekki rétt heldur enda virðist sú illa Inga Bogga Solla hafa gert Geir út með skýlausa yfirlýsingu um að hún vildi ekki verða forsætisráðherra; að svo stöddu að minnsta kosti og þar með svipt forseta tækifæri á því að bjóða öllum formönnum flokkana í kaffi á Bessastöðum sem auðvitað hefði opnað augu hans (þ.e. forsetans) fyrir því að eðlilegast hefði verið að fá Ingu Boggu Sollu umboðið til að mynda vinstri stjórn með VG og Framsókn þar sem hún yrði forsætisráðherra. Allt annað væri brot á hefðum og móðgun við lýðræðið.

Liggur í augum uppi ekki satt? Þetta var í gær, 18. maí.

Í viðtali í Blaðinu hinn 15. maí, bls. 10, lét Steingrímur staðfasti eftirfarandi ummæli falla:

Ekki veit ég hvað maður á að segja um þetta í ljósi málflutningsins í gær en ég veit alveg hvað Ragnar Reykás mundi hafa sagt.

Nú geri ég mér ekki alveg fulla grein fyrir hvort Steingrímur Jóhann er að tala um sama Framsóknarflokkinn báða þessa daga en mér vitandi er bara til einn. Hvernig ætlar hann að tækla þetta netta vandamál, svona frá lýðræðslegu sjónarhorni? Vill hann endilega nota þessa fallkandidata til að byggja ríkisstjórnarsamstarf á? Eða var meiningin að halda formanni Framsóknarflokksins utan stjórnar?

Ma, ma, ma bara áttar sig ekki á þessu eins og Raggi Reykás hefði orðað það; það er greinilega engu að treysta lengur í þessum heimi.

Ég er ekki viss hvort maður eigi að hlæja eða gráta yfir ástandinu hjá Framsókn og VG nú þegar stjórnarmyndunarviðræðurnar milli Sjálfstæðisflokksins og Samfylkingarinnar eru komnar af stað.

Framsóknarmenn keppast um hver þeirra geti verið í meiri fýlu yfir nýloknu stjórnarsamstarfi sem þeir, vel að merkja, slitu sjálfir. Þeir keppast hver um annan þverann að ausa drullunni yfir Sjálfstæðismenn sem hafa þó ekkert til saka unnið undanfarin ár, annað en halda nösunum á Framsókn uppúr skítnum sem auðvitað var ekki hægt lengur þar sem flokkurinn stefndi stöðugt og ákveðið til upprunans. Sjálfstæðismenn urðu því að sleppa takinu. 

Meira að segja rólyndur heiðursmaður eins og Jón Sigurðsson er útbólginn af illsku og heilagri vandlætingu og gengur nú fram fyrir skjöldu VG, sár og ákaflega móður og býður Ingibjörgu Sólrúnu forsætisráðherraembættið í ríkisstjórninni sem VG er nú albúnir til að mynda með þeim.

Allt í einu er VG orðið svo umhugað um velferð Framsóknar að þeir nánast tárfella yfir því hvað Sjálfstæðismenn hafi farið illa með blessað litla lambið enda ekki sjón að sjá það svona hálfnakið og fylgisrúið í vorkuldanum.

En þrátt fyrir þetta hnakkrifust Kolbrún Halldórsdóttir og Sif Friðleifsdóttir í Ísland í dag áðan svo maður gat alveg eins búist við að þær tækju saman. Þar var til bróðurlegrar umræðu kostaboð Steingríms J. til Jóns Sig. um að nú væri alveg kjörið tækifæri fyrir hann í viðurvist alþjóðar í beinni útsendingu að biðja Steingrím formlega fyrirgefningar á ógætilegu tali og teikningum um hina ósnertanlegu persónu formanns VG en honum þótti einhverjir brókarlallar hjá ungum Framsóknarmönnum fjalla helstil alvörulítið um hana.

Hef ekki séð svona tilþrif eins og hjá þeim stöllum síðan Kristján stórtenór Jóhannsson löðrungaði sjónvarpsmanninn hérna um árið.

Ættli þessi mannskapur telji svona háttalag til þess fallið að laða ISG til samstarfs? Það er ljóst að þessi 20 manna stjórnarandstaða mun verða margklofin fram eftir kjörtímabili.

Í aðdraganda kosninga kom upp sú hugmynd hjá örvæntingarfullum Framsóknarmönnum í takt við málflutning stjórnarandstöðunnar að Íslendingar ættu hið snarasta að feta í fótspor Norðmanna og taka upp stjórnmálasamband við heimastjórn Palestínu og sína með því sjálfstæði í utanríkismálum.

Rökin eru meðal annars þau að Hamas hafi komist til valda með lýðræðislegum hætti og allt sé nú gott og blessað. Reyndar má skilja málflutning þeirra sem mest lofa Hamassamtökin að þetta séu hálfgerðir dýrðlingar sem fórni sér fyrir almúgan og sérstaklega fyrir börnin, framtíð Palestínu. Þeir reki skóla þar sem björnin njóti menntunnar og uppeldis sem annars sé ekki í boði.

Á ferð minni um undraheima bloggsins rakst ég inn á blogg Vilhjálms Arnar Vilhjálmssonar þar sem mynd á nýjustu færslunni vakti athygli mína. Ég fór að fletta lengra og þá fékk ég nánast áfall því bak við þessa fyrirsögn Mikka Mús hefur verið rænt í Gaza leyndist þetta.

Ég vil biðja lesandan að keyra þessa klippu og lesa vandlega textann. Þarna kemur ljóslega fram hvað það er sem hinir friðelskandi menningar- og mannúðarpostular Hamas vilja koma á framfæri við börnin. Er það þetta sem hið ágæta fólk í stjórn félagsskaparins Ísland-Palestína vill styðja? Innræting á hatri og manndrápum frá unga aldri. Með þessu efni er Hamas að sá til uppskeru morða og ofbeldis um komandi framtíð.

Hér fyrir neðan er skrá yfir þá sem sytja í stjórn félagsins Ísland-Palestína ásamt netföngum þeirra. Er ekki full ástæða til að láta þetta fólk svara fyrir stuðning sinn við svona háttalag?

Vonandi fást svör.

P.S.

Fann hér slóð á umfjöllun um þetta frábæra sjónvarpsefni fyrir börn.

Nú eru kosningarnar að baki og þriðji dagur stóladansins liðinn. Mér er svolítið farið að líða eins og Feneyingi á tímum Machiavellis en sá piltur var uppfinningamaður raunveruleikastjórnmála og fléttukóngur allra tíma í stjórnmálum. Allir sem einhverju vilja ná fram í pólitík leita í sjóð hjá honum eftir hugmyndum og hvernig best sé að koma þeim í framkvæmd en hann setti helstu kenningar sínar í þesskonar pólitík fram í hinni góðu bók Prinsinn sem hann ritaði árið 1513.

Spilamennskan hjá VG er alveg mögnuð. Þeir eru búnir að skáka Samfylkingunni út í horn og sparka svoleiðis í viðkvæmastu staði á Framsókn að ekki er nokkur minnsti möguleiki á að þeir komi að því að mynda vinstristjórn með VG og Samfylkingu þrátt fyrir áhuga ýmissa þar á bæ fyrir slíku.

Jafnframt hafa þeir hamrað á því að stjórn Sjáfstæðisflokks og Samfylkingar yrði aumasta kosturinn sem yfir þjóðina gæti gengið auk þess sem Samfylkingin hafi tapað í kosningunum. Eðlilegast væri að teknar yrðu upp sögulegar sættir og sigurvegarar kosninganna tækju höndum saman enda væri, sé grant skoðað, ekki svo langt á milli þessara flokka í stefnumálunum. Þá veitti nú ekki af VG kæmi að málum til að halda í hemilin á frjálshyggjuliðinu í Sjálfstæðisflokknum.

Hér er einnig spilað stíft á andúð áhrifamanna í Sjálfstæðisflokknum á Ingibjörgu Sólrúnu og bent á að með því að halda henni og Samfylkingunni utan stjórnar mætti ná sér niðri á báðum og þarna á VG sameiginlegt áhugamál með þessum hópi innan Sjálfstæðisflokksins.

Mér rennur satt að segja kalt vatn milli skinns og hörunds við að hugsa um það að eiga eftir að sitja uppi með VG í landsstjórninni næstu 4 árin; jafnvel þó Geir Hilmar Haarde héldi í taumin á þeim. Vilja menn hugsa eitt augnablik um Steingrím Jóhann Sigfússon sem utanríkistáðherra? Eða Ögmund Jónasson sem iðnaðarráðherra með Hjörleif Guttormsson sem aðstoðarmann ráðherra?

Nei nú hætti ég enda kominn háttatími og ég vil að mig dreymi heldur betur en verr, hef ekki heilsu til að fá martröð.

Ég vil taka það fram að ég er langt frá því að vera aðdáandi Samfylkingarinnar eða formanns hennar og hef engan sérstakar sérstakar áhyggjur af pólitískri framtíð ISG en má ég þó heldur byðja um þann hóp en vinstr villingana í VG; í hvert einasta skipti sem valið kæmi upp!